กุมภาพันธ์ 03, 2563
มาริษา สมโสก
No comments
กุมภาพันธ์ 03, 2563มาริษา สมโสก
นาฎศิลป์No comments
กุมภาพันธ์ 03, 2563มาริษา สมโสกภาษาไทย ครูผู้สอน นางวรรณภา ทิพโชติNo comments
กุมภาพันธ์ 03, 2563มาริษา สมโสกภาษาอังกฤษ ครูอมรรัตน์ ชะโยมชัยNo comments
กุมภาพันธ์ 03, 2563มาริษา สมโสกวิชาชีวะ ครูจิรัชฌา จุตะโนNo commentsมกราคม 29, 2563มาริษา สมโสกนิทานกล่อมเด็กNo comments
คืนวันหนึ่งที่แสงจันทร์ส่องสว่าง หมาจิ้งจอกเดินทอดน่องไปตามราวป่าเหมือนเช่นเคย มันเห็นไก่ฟ้าฝูงหนึ่งเกาะอยู่บนกิ่งของต้นไม้เก่าแก่สูงใหญ่เกินกว่าที่มันจะเอื้อมถึง ไม่นานนัก จิ้งจอกเจ้าเล่ห์ก็พบวงแสงจันทร์บนพื้นซึ่งสว่างพอที่ไก่ฟ้าจะมองเห็นมันได้อย่างชัดเจน มันจึงยืนขึ้นบนขาหลังแล้วเริ่มเต้นระบำอย่างบ้าคลั่ง ทีแรกมันหมุนตัวไปรอบๆ เหมือนลูกข่าง จากนั้นจึงกระโดดขึ้นกระโดนลง รวมถึงกระโดดโลดเต้นด้วยท่าทางแปลกๆ ทุกลีลา พวกไก่ฟ้าจ้องมองด้วยความงุนงง ตาแทบจะไม่กระพริบด้วยกลัวว่าจะคลาดสายตาจากเจ้าหมาจิ้งจอก
และแล้วเจ้าหมายจิ้งจอกก็ทำท่าเหมือนจะปีนต้นไม้ ทันใดนั้นมันก็ตกลงมานอนแน่นิ่้งแกล้งทำเป็นตาย อึดใจต่อมามันก็กระโดดด้วยขาทั้งสี่ หลังของมันลอยอยู่กลางอากาศ พวงหางของมันกวัดไกวจนดูเหมือนเปล่งประกายสีเงินใต้แสงจันทร์
จนถึงตอนนี้พวกไก่ที่น่าสงสารก็รู้สึกหัวหมุนไปหมด เมื่อหมาจิ้งจอกเริ่มการแสดงทั้งหมดอีกรอบ พวกมันก็ยิ่งวิงเวียนมากขึ้นจนกระทั่งเสียหลักหล่นจากกิ่งไม้และตกลงมาเป็นอาหารของเจ้าหมาจิ้งจอกทีละตัว
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
การใส่ใจในอันตรายมากเกินไปอาจเป็นเหตุให้ตกเป็นเหยื่อของมันได้
:: พุทธภาษิต ::
สพฺพํ เภทปริยนฺตํ เอวํ มจฺจาน ชีวิตํ.
ชีวิตของสัตว์เหมือนภาชนะดิน ซึ่งล้วนมีความสลายเป็นที่สุด.
มกราคม 28, 2563มาริษา สมโสกวิชาต้านธุจริต ครูณัษฏาพร อาจสารมนต์No comments
